jerozolima w aparacie

Z Tel Avivu do Jerozolimy można dojechać zarówno pociągiem, jak i autobusem (ten drugi jednak tańszy). Droga zajmuje trochę ponad godzinę. Sam dworzec jest dość zakręcony, kilka nieoznakowanych pięter, ale ostatecznie udało nam się z niego wydostać.

Takie tam zdjęcie młodzieży.

Chłopcy wracają do domu na szabat, a my kierujemy się w stronę "pociągu", który jest bardziej tramwajem. Bilet w jedną stronę - 6,6 NIS. Nie pytajcie o nazwę przystanku, na którym wysiadłyśmy, bo nie pamiętam.

Wysiadłyśmy z przystanku i ciężko nam było, szczególnie bez mapy i wcześniejszego rozeznania się, trafić do Jaffa Gate. Zapytałam jedną Panią, Panią z dzieckiem, ale po chwili podszedł do nas Pan, który chyba głęboko zapadł nam w pamięć. Zaoferował nam podprowadzenie pod bramę, a po drodze (która zajęła nam około 15 minut) opowiadał nam o historii miasta, o tym, gdzie urodził się i zmarł Jezus, etc. NAWET poczęstował nas papierosami. Jedyny problem był taki, że Pan był niemową, a ja nie miałam serca mu podziękować. /zdj. powyżej - Asia

Tutaj widzimy już bramę do miasta w mieście, Pan gdzieś tam sobie drepcze po mojej prawicy i obiecuje, że zabierze nas do Informacji Turystycznej. Cały czas zastanawiam się czy bycie niemową, to jego chwyt marketingowy? I czy on na pewno rozumiał co do niego mówię? (Czy ja go dobrze rozumiałam?!)

To jest chyba pierwsze stoisko z pamiątkami, które napotkałyśmy. Później był ich oczywiście miliard, a sprzedawcy z każdą godziną stawali się coraz bardziej upierdliwi. W TI zaopatrzyłyśmy się w mapki i przewodniki i ruszyłyśmy przed siebie.

Gdzieś tam jest kanarek, który ładnie śpiewał.

Chwilę wcześniej jeden z Panów naciągnął nas na chusty w swoim sklepie, ale w końcu trafiłyśmy.

/zdj. Asi

Najpierw musiałyśmy oczywiście pomylić strony i nie zauważyć tysiąca mężczyzn z lewej, a kobiet z prawej strony. Zostałyśmy, całkiem słusznie, przegonione przez pana i po chwili znalazłyśmy się już w odpowiednim miejscu. Pani na zdjęciu modliła się dość długo w jednej pozycji, miarowo kołysząc się w przód i w tył, ale udało się uchwycić moment znudzenia. 

Każda z nas dość nieśmiało podchodziła do Ściany, głupie, zapomniałyśmy o karteczkach, więc pozostało nam jedynie rozmyślanie o naszych prośbach. Złapałam Fio czytającą modlitwy mając nadzieję, że mnie nie zauważyła. I chyba tak było.

Klęcząca kobieta była niesamowita. Stałam przy Ścianie kilka minut, a ona przez dłuższy czas stała za mną, modląc się na głos w celu spełnienia swoich próśb, co robiła właściwie przy pomocy całego ciała, kołysząc się, wznosząc ręce ku górze, padając na kolana.

Nie miałam odwagi zrobić zdjęcia z bliższej odległości.

Naprawdę ciężko było dostać się do ściany, choć każdy chciał jej dotknąć i mieć szansę na wysłuchanie. Trzeba było odczekać swoje.

Chwilę wcześniej jarmułkę Małego strącił wiatr.

Czas się kończył, kierowałyśmy się z powrotem do "punktu we/yjścia", żeby zdążyć na wycieczkę. Dwa zdjęcia niżej znajdziecie zdjęcie z odwrotnej perspektywy.

Znów jesteśmy przy Jaffa Gate, gdzie o 12:00 zaczynał się Free Tour. Trafiłyśmy na niezłego przewodnika, który na koniec zdradził między wierszami, że ma nie najlepsze zdanie o Polakach. Nagranie powyższej kobiety postaram się zamieścić wkrótce na YT.

Jednym z ostatnich przystanków naszej grupy był wyżej wspomniany i uwieczniony balkon, z którego udało się uchwycić kilka niezłych widoków.

W tle Kopuła na Skale, jedna z ważniejszych świątyń muzułmańskich przykrywająca skałę, gdzie złożony w ofierze miał być Izaak (Biblia) lub Izmael (Koran), a Mahomet doznał wniebowstąpienia.

Po free tourze, zjedzeniu falafela w picie i dość krótkim samodzielnym spacerze po dzielnicy muzułmańskiej, gdzie obrzucono nas kamieniami (a idącego przed nami popa trafiono kamieniem wielkości jajka w głowę), ponownie udałyśmy się w okolice balkonu. Minęłyśmy ortodoksów spieszących z minami: "bylezdążyćprzedsiedemnastąpodŚcianę". Tam pojawiła się też zagadka ortodoksyjnych czapek, którą udało mi się rozwiązać dopiero po powrocie (nawet nasz host Izraelita tego nie wiedział!).

Shtreimel/sztrajmł/lisiurka

(zdj. stąd), czyli chasydzkie nakrycie głowy noszone głównie podczas szabatu i innych ważnych uroczystości.
więcej: tutaj albo tutaj.